Σύντομη Ανάλυση: Πρέπει τα ζώα συντροφιάς να στειρώνονται για να μειωθεί ο αριθμός των αδέσποτων;

Η επικαιρότητα τρέχει. Ακούτε για αυτήν. Τώρα έχετε τη δυνατότητα να μιλήσετε για αυτήν. Κάθε εβδομάδα και για ένα διαφορετικό θέμα. Η Prorata θέτει κάθε Παρασκευή μία και μόνο ερώτηση για ένα θέμα επικαιρότητας στους εγγεγραμμένους στη λίστα ηλεκτρονικών διευθύνσεών της και παρουσιάζει κάθε Δευτέρα τις απαντήσεις τους στην Athens Voice. Αν επιθυμείτε και εσείς να εγγραφείτε στη λίστα της Prorata, πατήστε εδώ.

Αδέσποτα στη συντροφιά μας

Λέγεται πως μια από τις λιγότερο συζητημένες παράπλευρες συνέπειες της επιδείνωσης των οικονομικών του μέσου νοικοκυριού στην Ελλάδα είναι η αύξηση του αριθμού των αδέσποτων ζώων, ο αριθμός των οποίων, σύμφωνα με τις σχετικές καταγραφές, αγγίζει πλέον τα δύο εκατομμύρια για τους σκύλους και ελαφρώς χαμηλότερα για τις γάτες. Η αδυναμία ικανοποίησης των αναγκών διαβίωσης των οικογενειών θέτουν ευκολότερα στο περιθώριο της οικογενειακής εστίας ένα οικόσιτο ζώο, πολύ ευκολότερα μάλιστα από μια κοινωνία που δεν αντιμετωπίζει ως επί το πλείστον με ευθύνη την απόκτηση ενός ζώου συντροφιάς. Μια από τις διεθνώς καταγεγραμμένες πρακτικές αντιμετώπισης του θέματος, οι επιπτώσεις του οποίου ξεπερνούν τα ζητήματα ηθικής έναντι έμβιων όντων και φτάνουν στον τομέα λειτουργικότητας του αστικού χώρου, είναι η υποχρεωτική στείρωση των ζώων ώστε σε βάθος χρόνου να μειωθεί ο αριθμός των μη δεσποζόμενων. Μήπως ωστόσο η στείρωση αποτελεί παρέμβαση στη φύση και στο δικαίωμα τεκνοποίησης του ζώου;

Η Ερώτηση της (τρέχουσας) Εβδομάδας από την Prorata κατέγραψε μια σαφή υπεροχή της συμφωνίας με την πρακτική της στείρωσης των ζώων συντροφιάς: περίπου οι τέσσερις στους πέντε συμμετέχοντες δήλωσαν ότι η στείρωση είναι μια σωστή λύση στο πρόβλημα και μόνο ο ένας στους δέκα δήλωσε ότι διαφωνεί με τη λύση αυτή. Το ποσοστό παρέμεινε σταθερό σε όλες τις δημογραφικές κατηγορίες, με μοναδική εξαίρεση τους ερωτηθέντες κάτω των 34 ετών στους οποίους το ποσοστό συμφωνίας περιορίστηκε στο 73%.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η συμφωνία με τη στείρωση βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο και μεταξύ εκείνων που κατέχουν ή κατείχαν στο παρελθόν ένα κατοικίδιο και οι οποίοι θεωρητικά αναμένεται να έχουν καλύτερη εικόνα των όποιων συνεπειών της επιλογής στείρωσης. Η επιλογή της συμβίωσης των ανθρώπων με τα ζώα συντροφιάς στην «έδρα των ανθρώπων», δηλαδή εντός του τεχνητού αστικού περιβάλλοντος, έχει ήδη παρέμβει στη φύση των ζώων και συνεπώς η συζήτηση για τη στείρωση –υπό τη συνθήκη της αύξησης του αριθμού των μη δεσποζόμενων ζώων– μοιάζει να είναι ετεροχρονισμένη και η απάντηση στο ερώτημα μάλλον προφανής για την πλειονότητα της κοινής γνώμης.

 

 

Του Γιάννη Κωνσταντινίδη, Επίκουρου Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας και Επιστημονικού υπεύθυνου της Prorata

 

Σχετικά Άρθρα