Δεν είναι θέμα επικαιρότητας, παρά μόνο ίσως για τους δεκαοχτάχρονους που επιλέγουν τον τόπο φοίτησής τους τις ημέρες αυτές, όμως είναι σίγουρα ένα από τα διαχρονικά διλήμματα των ελαφρύτερων συζητήσεων στις παρέες του καλοκαιριού. Είναι η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη η ιδανικότερη πόλη για να ζήσει και να εργαστεί κάποιος; Η μία είναι ανοιχτή και ευρωπαϊκή. Η άλλη είναι ανθρώπινη και ερωτική. Στερεότυπα που επαναλαμβάνονται, μάλλον ατεκμηρίωτα, και τελικά δημιουργούν μια ένταση κυρίως μεταξύ των κατοίκων των δύο πόλεων τόσο για την υπεροχή της μίας πόλης ως προς την ποιότητα ζωής, όσο και για τους λόγους υστέρησης της άλλης. Η μελέτη των στερεοτύπων χρήζει βαθύτερης μελέτης που η Prorata σχεδιάζει να υλοποιήσει πολύ σύντομα, όμως μια πρώτη καταγραφή των αυθόρμητων απαντήσεων των συμμετεχόντων στην Ερώτηση της Εβδομάδας είναι από μόνη της ενδιαφέρουσα.

Οι προτιμήσεις του δείγματος διχάζονται, με την Αθήνα να επιλέγεται ως η ιδανικότερη από τις δύο πόλεις από το 53% και η Θεσσαλονίκη από το 45%. Οι γυναίκες, οι πιο μορφωμένοι, τα πιο παραγωγικά ηλικιακά στρώματα προτιμούν σε ελαφρώς υψηλότερα ποσοστά την Αθήνα. Φοιτητές, συνταξιούχοι και άνεργοι προτιμούν σε οριακά υψηλότερα ποσοστά τη Θεσσαλονίκη.

Αυτή η μικρή διαφοροποίηση των προτιμήσεων ανά δημογραφική κατηγορία μαρτυρά την έμμεση αποδοχή της Αθήνας ως της πόλης της έντασης που γεννά το μέσο του κύκλου ζωής και η αναζήτηση της καριέρας και της Θεσσαλονίκης ως της πόλης των ήπιων ρυθμών που προηγούνται ή ακολουθούν την προαναφερθείσα ένταση. Ενδιαφέρον είναι πάντως το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη κερδίζει τις προτιμήσεις των ανέργων, ένδειξη ίσως μιας αίσθησης κορεσμού των θέσεων εργασίας στην Αθήνα.

Σε αυτήν την πρώτη καταγραφή των σκέψεων των πολιτών για τις δύο πόλεις, επιχειρήθηκε επίσης να ελεγχθεί το στερεότυπο του ακραιφνώς τοπικιστή Θεσσαλονικιού, ο οποίος δεν προτιμά σε καμία περίπτωση την Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη. Η μέτρηση έδειξε ότι το 69% των κατοίκων της Θεσσαλονίκης θα προτιμούσαν την πόλη τους (ακόμα και αν είχαν την ευκαιρία να ζήσουν και να εργαστούν στην Αθήνα), ενώ το 29%, ποσοστό μη αμελητέο,  αυτών θα επέλεγαν την Αθήνα.

Είναι αλήθεια ότι οι κάτοικοι της Κεντρικής Μακεδονίας, πλην της Θεσσαλονίκης, εξέφρασαν εντονότερα την προτίμησή τους προς τη Θεσσαλονίκη έναντι της Αθήνας, όμως σε κάθε περίπτωση η υπεροχή της «δικής τους πόλης» έναντι της Αθήνας είναι αντίστοιχη αυτής που καταγράφηκε και για την Αθήνα μεταξύ των κατοίκων της Αττικής: το 74% των κατοίκων της Αττικής θα προτιμούσε να ζήσει και να εργαστεί στην Αθήνα και μόλις το 24% θα προτιμούσε τη Θεσσαλονίκη.

Οι Βόρειοι και οι Νότιοι είναι λοιπόν υπαρκτές ομάδες του πληθυσμού και σήμερα. Και η καθημερινότητα, όπως και η επικαιρότητα, συντηρούν το χάσμα ανάμεσά τους. Το Μετρό Θεσσαλονίκης που δεν τελειώνει, οι ακινητοποιημένες κεντρικές αρτηρίες της Αθήνας, το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα που δεν έρχεται ποτέ στο Βορρά, τα υπερβολικά ρεπορτάζ για την εγκληματικότητα στην Αττική, η συμφωνία για την ονομασία της ΠΓΔΜ που θίγει την υπερηφάνεια των Βορείων, όλα είναι στοιχεία που συνεισφέρουν στη διατήρηση ιδιότυπων χαρακωμάτων μεταξύ «αυτών που ζούνε κάτω από τα Τέμπη και εκείνων που ζούνε πάνω από τα Τέμπη», όπως λέγεται συχνά. Όμως, από την άλλη, ο αριθμός των ανθρώπων που δηλώνουν έτοιμοι να κάνουν το πέρασμα ζωής από τη μία πόλη στην άλλη δεν είναι μικρός. Κάθε πόλη και μια άλλη καθημερινότητα, ίσως και μια άλλη φάση ζωής.