Η πολύχρωμη παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας το προηγούμενο Σάββατο έφερε τόσο στη δημόσια σφαίρα, όσο και στις ιδιωτικές συζητήσεις μας, τις ζωές και την καθημερινότητα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Ζωές για τις οποίες ελάχιστοι γνωρίζουμε την αλήθεια τους, αλλά σχεδόν όλοι έχουμε άποψη. Είναι αλήθεια πως τα αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας για σεβασμό, ισότητα και αποδοχή της διαφορετικότητας αντιμετωπίζονται από την ελληνική κοινωνία με συνθήματα πολύ συχνότερα από όσο με επιχειρήματα. Με επίκληση στα στερεότυπα πολύ συχνότερα από όσο στα δικαιώματα. Για πολλούς, η αντιμετώπιση αυτή ευνοείται από εκδηλώσεις, όπως το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας της περασμένης εβδομάδας, με το οποίο τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας επιδεικνύουν τη διαφορετικότητά τους. Στο κέντρο της σχετικής επιχειρηματολογίας βρίσκεται η σκέψη ότι το Pride είναι προκλητικό έως επιθετικό και ξεπερνά τα όρια της διεκδίκησης ατομικών ελευθεριών από τμήμα της κοινωνίας, άποψη η οποία εκφράζεται συχνά ακόμα και από υποστηρικτές των αιτημάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Η Ερώτηση της Εβδομάδας από την Prorata έθεσε ακριβώς το ζήτημα του ρόλου του Pride στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ζητώντας από τους ερωτώμενους να επιλέξουν μεταξύ της άποψης ότι το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας είναι «μια ευκαιρία να προβληθούν τα αιτήματα για σεβασμό, ισότητα και αποδοχή της διαφορετικότητας» ή «μια ευκαιρία να επιδειχθεί δημοσίως η διαφορετικότητα αυτή». Η έρευνα κατέγραψε υπεροχή της δεύτερης άποψης (52%) έναντι της πρώτης (30%), καθώς και ένα σημαντικό ποσοστό αδυναμίας τοποθέτησης επί του διλήμματος (18%).

Η μειοψηφική άποψη ότι το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας είναι ευκαιρία προβολής αιτημάτων ήταν ελαφρώς πιο ενισχυμένη –αν και όχι πλειοψηφική– μεταξύ των γυναικών και των αποφοίτων πανεπιστημιακής μόρφωσης, εύρημα που ευθυγραμμίζεται με τη σταθερά περισσότερο ανεκτική στάση των στρωμάτων αυτών σε κοινωνικά ζητήματα.

Διαφορές στις κατανομές απαντήσεων εμφανίζονται και μεταξύ των αυτό-τοποθετούμενων στο αριστερό και στο δεξιό άκρο ερωτηθέντων. Στους αριστερούς, η άποψη ότι το Pride είναι μια ευκαιρία να προβληθούν τα αιτήματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας επιλέγεται από το 50% έναντι 39% που επιλέγουν την άποψη ότι πρόκειται για μια ευκαιρία να επιδειχθεί δημοσίως η διαφορετικότητα, ενώ στους δεξιούς η πρώτη άποψη επιλέγεται μόνο από το 21% κι η δεύτερη από το 58%. Είναι για άλλη μία φορά εμφανές ότι ο κλασικός άξονας αντιπαράθεσης εμπεριέχει στοιχεία μιας αξιακής διαφοροποίησης των ατόμων, ακόμα και σε μια περίοδο περιορισμού των επιλογών διαχείρισης ζητημάτων οικονομικής πολιτικής.

Το πλέον ενδιαφέρον εύρημα πάντως βρίσκεται στην κατανομή των απαντήσεων στην Ερώτηση της Εβδομάδας βάσει των τοποθετήσεων στον άξονα των αξιών. Μεταξύ των κοινωνικά συντηρητικών πολιτών, η άποψη ότι το Pride είναι μια ευκαιρία να επιδειχθεί η διαφορετικότητα κυριαρχεί με σαφήνεια, ενώ μεταξύ των κοινωνικά φιλελεύθερων είναι η άποψη ότι το Pride είναι ευκαιρία προβολής των αιτημάτων της κοινότητας που υπερέχει ελαφρώς.

Ωστόσο, το γεγονός ότι το 41% των κοινωνικά φιλελεύθερων πολιτών (οι οποίοι ορίζονται ως εκείνοι που ισχυρίζονται ότι τα άτομα πρέπει να είναι ελεύθερα να επιλέξουν τις δικές τους προσωπικές αξίες και τρόπο ζωής) διατυπώνουν την άποψη ότι το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας επιδεικνύει τη διαφορετικότητα –και συνεπώς ερεθίζει την κοινή γνώμη με τον τρόπο αυτό– μαρτυρά μια τάση αυτό-περιορισμού των φίλο-δικαιωματικών απόψεων από σημαντική μερίδα ακόμα και του πλέον προοδευτικού κομματιού της κοινωνίας. Τα εύκολα σχόλια για τη βιτρίνα, τα στρας και τα γκλίτερ λειτουργούν τελικά ως μηχανισμός αντιπερισπασμού από τη συζήτηση για την ουσία των δικαιωμάτων.